TY - JOUR ID - 22532 TI - «عشق عرفانی» در فلسفۀ علی همدانی JO - رودکی: پژوهش های زبانی و ادبی در آسیای مرکزی JA - CLLRCA LA - fa SN - AU - محمداف, عبدالرحمن AD - استاد علوم سیاسی Y1 - 2011 PY - 2011 VL - 12 IS - 32 SP - 114 EP - 121 KW - میرسیدعلی همدانی KW - تصوف KW - عشق عرفانی DO - N2 - میرسیدعلی همدانی از زمرۀ مردم اهل تصوف عصر چهاردهم میلادی است. آثار این ادب متصوف زیاده از هفتاد بوده و تقریباً همۀ بخش‌های علوم زمان را دربر می‌گیرد. در تعلیمات میرسیدعلی، عشق جایگاه خاص دارد. این عشق برای او سرشار از اندیشه‌های عاشقانه و اهداف عارفانه است و دنیای معنوی‌اش حقیقت عرفانی است. در این مقاله، ضمن تبیین موضوع عشق عرفانی در نگاه میرسیدعلی، مصادیق آن در آثارش مورد بررسی قرار گرفته است. این عارف بزرگ، هستی انسانی را پیش از همه به عشق الهی وابسته دانسته و آن را به عالم روحی حواله کرده است. در این مرتبه، او وجود خویش را فراموش می‌کند و در دنیای محبت غرق می‌شود. او موجودیت خدا را سبب اساسی تمام موجودات می‌شمارد و از این نظر، فلسفة او با مفهوم «وحدت وجود» پیوند می‌خورد که مصادیق این طرز فکر در برخی آثار او ازجمله مثنوی هفت وادی ‌مشاهده می‌شود. به عقیدۀ این عارف بزرگ، عشق تکمیل‌کنندۀ تمام موجودات است و بلندترین درجۀ عشق، عشق الهی است. نگارندۀ مقاله بعد از مطالعه و شرح مختصر فلسفۀ عشق در نگاه سیدعلی همدانی به این نتیجه رسیده که وی در این زمینه بیشتر مبلّغ چهرۀ تابناک دین اسلام است. بنابراین دین و مذهب در تعلیمات او نه‌تنها بزرگ‌ترین منبع اخلاقی، بلکه اساس پیشرفت کاروان تمدن اسلامی به‌شمار می‌رود. UR - https://www.rudakijournal.ir/article_22532.html L1 - https://www.rudakijournal.ir/article_22532_48518dd229fdb87b0d3c75f69747ceb2.pdf ER -