%0 Journal Article %T آلبرت خروموف و میخائیل اندری‌اف، دو ایران‌شناس برجسته %J رودکی: پژوهش های زبانی و ادبی در آسیای مرکزی %I رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در تاجیکستان %Z %A قهّاری, روشنگر %D 2009 %\ 03/01/2009 %V 10 %N 22 %P 107-122 %! آلبرت خروموف و میخائیل اندری‌اف، دو ایران‌شناس برجسته %K آلبرت خروموف %K میخائیل اندری‌اف %K ایران‌شناس %R %X این مقاله با هدف معرفی دو ایران‌شناس برجسته، آلبرت خروموف و میخائیل اندری‌اف، و آثار آن‌ها به نگارش درآمده است. آلبرت خروموف (۱۹۳۰-۱۹۸۷م) در نوگراد روسیه دیده به جهان گشود و بعد از اتمام تحصیلات به شهر دوشنبه آمد و تمام عمر خود را صرف پژوهش در گروه زبان‌های ایرانی کرد. عمدۀ فعالیت‌های خروموف پژوهش در زبان‌ها و گویش‌های ایرانی ازجمله یغنابی و سغدی، زبان‌ها و گویش‌های پامیر، زبان‌های شرقی ایرانی، گویش‌های تاجیکی، زبان‌شناسی تاریخی- تطبیقی، فرهنگ مردمی و... بود. خروموف تقریباً در تمام بخش‌های فیلولوژی ایرانی دست داشته و دربارۀ آن‌ها اظهارنظر کرده است. میخائیل اندری‌اف (۱۸۸۹-۱۹۴۸م) در تاشکند به دنیا آمد. از همان خردسالی مجذوب زبان‌های ملت‌های آسیای مرکزی شد و بعدها به آموزش زبان‌های فارسی، عربی و ترکی روی آورد. در سال ۱۹۲۵م عضو مؤسسه‌ای به نام «جمعیت آموزش تاجیکستان و خلق‌های ایرانی خارج از آن» شد که هدفش تحقیق گسترده در زمینۀ تاریخ، فرهنگ، زبان  و تمدن تاجیکان و اقوام ایرانی بود. از اندری‌اف مقاله‌ها و کتاب‌های زیادی در زمینۀ لهجه‌شناسی، باستان‌شناسی، مردم‌شناسی، جغرافی، تاریخ، هنر و... باقی مانده است. یکی از اثرهای بسیار مهم او کتاب تاجیکان وادی خوف (در دو جلد) است که پس از فوتش منتشر شد. %U https://www.rudakijournal.ir/article_21700_a623e0a6035064507f5281dead14bf7d.pdf