@article { author = {Муллоањмад, Мирзо}, title = {Осори Рўдакї}, journal = {Journal of Culture, Literacy and Linguistic Researches in Central Asia}, volume = {6}, number = {8 و 9}, pages = {159-180}, year = {2005}, publisher = {}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {Њарчанд иттилооти мувассаќе дар бораи миќдори осори Рўдакї, мазмун ва унвонњои онњо мављуд нест ва матолиби мављуд њам ѓолибан зидду наќиз аст, дар ин ки вай шоири пуркор ва пурасар будааст, шакку шубњае нест. Дар ин маќола осори Рўдакї аз назари теъдоди абёт, муњтаво, ќолаби шеърї ва... баррасї шудааст. Авфї осори Рўдакиро иборат аз сад дафтар медонад. Ба гуфтаи Њамдуллоњи Муставфї Рўдакї њафтсад њазор байт доштааст. Касоне чун Наљотї, Љомї, Хондмир ва... низ бо истинод ба шеъре аз «Саъдинома»-и Рашидии Самарќандї теъдоди ашъори Рўдакиро «сездањ рањ сад њазор» наќл карданд, ки ба назар меояд ончи Рашидї сабт карда, «сездањ рањ дањ њазор» аст ва котибони «Саъдинома» барои таъкиди бештар ё аз бетаваљљуњї вожаи «дањ»-ро ба «сад» иваз кардаанд. Аз рўйи тахмини Саид Нафисї девони Рўдакї таќрибан 110 њазор байтро дар бар мегирад, ки ин њисоб воќеї будани фарзияи «сездањ рањ дањ њазор», яъне 130 њазор байтро нишон медињад. Миќдори ашъори ба мо расида аз Рўдакї ќатъан муайян нест. Саид Нафисї дар китоби худ 832 байтро оварда ва 33 байти шабењ ба ашъори Рўдакиро ба он изофа кардааст. Дар байни ин 953 байт эњтимолан абёте вуљуд дорад, ки аз Рўдакї нест ва бино бар назари тазкиранависон ва муњаќќиќон мутааллиќ ба Ќатрони Табрезист; Аммо А.С. Барагинский муътаќид аст, ки Ќатрон ин ашъорро аз Рўдакї рўнавис карда ва дар девони худ гунљондааст. Ин назарњои мутаноќиз тањќиќи ќиёсии ашъори Рўдакї ва Ќатронро зарурї менамояд. Дар поёни маќола низ бањсе рољеъ ба ќолаб ва муњтавои ашъори Рўдакї ва низ осори мансуб ба ў матрањ шуда ва назари бархе аз муњаќќиќон дар ин бора зикр гардидааст.}, keywords = {Рўдакї,осор,миќдори ашъори Рўдакї,ќолаб ва муњтавои ашъор,нигоње ба тасњењ ва нашри ашъори Рўдакї}, title_fa = {آثار رودکی}, abstract_fa = {هرچند اطلاعات موثقی دربارۀ مقدار آثار رودکی، مضمون و عنوان‌های آن‌ها موجود نیست و مطالب موجود هم غالباً ضدونقیض است، در اینکه وی شاعری پرکار و پراثر بوده است، شک و شبهه‌ای نیست. در این مقاله آثار رودکی از نظر تعداد ابیات، محتوا، قالب شعری و... بررسی شده است. عوفی آثار رودکی را عبارت از صد دفتر می‌داند. به گفتۀ حمدالله مستوفی، رودکی هفتصدهزار بیت داشته است. کسانی چون نجاتی، جامی، خواندمیر و... نیز با استناد به شعری از سعدی‌نامۀ رشیدی سمرقندی تعداد اشعار رودکی را «سیزده ره صد هزار» نقل کرد‌اند که به‌نظر می‌آید آنچه رشیدی ثبت کرده، «سیزده ره ده هزار» است و کاتبان سعدی‌نامه برای تأکید بیشتر یا از بی‌توجهی واژۀ ده را به صد عوض کرده‌اند. از روی تخمین سعید نفیسی، دیوان رودکی تقریباً ۱۱۰ هزار بیت را دربرمی‌گیرد که این حساب واقعی بودن فرضیۀ «سیزده ره ده هزار» یعنی ۱۳۰ هزار بیت را نشان می‌دهد. مقدار اشعار به‌مارسیده از رودکی قطعاً معیّن نیست. سعید نفیسی در کتاب خود ۸۳۲ بیت را آورده و ۳۳ بیت شبیه به اشعار رودکی را به آن اضافه کرده است. در بین این ۹۵۳ بیت، احتمالاً ابیاتی وجود دارد که از رودکی نیست و بنابر نظر تذکره‌نویسان و محققان متعلق به قطران تبریزی است؛ اما ا.س. براگینسکی معتقد است قطران این اشعار را از رودکی رونویس کرده و در دیوان خود گنجانده است. این نظرهای متناقص تحقیق قیاسی اشعار رودکی و قطران را ضروری می‌نماید. در پایان مقاله نیز بحثی راجع به قالب و محتوای اشعار رودکی و نیز آثار منسوب به او مطرح شده و نظر برخی از محققان در این باره ذکر گردیده است.}, keywords_fa = {رودکی,آثار,مقدار اشعار رودکی,قالب و محتوای اشعار}, url = {https://www.rudakijournal.ir/article_20171.html}, eprint = {https://www.rudakijournal.ir/article_20171_c68d78d807b3718ec071de7611758198.pdf} }